Hét grote geheim...

Altijd spannend de laatste weken van november en de eerste van december... Helaas is voorlopig de spanning er bij ons een beetje af, we moeten wachten op de volgende...

2 dagen (!) voor de intocht zaten we 's avonds aan tafel en kwam Marlon.
"Bestaat Sinterklaas niet?"

Blikken over en weer...

"Ehm, hoe kom je daarbij?"

"Nou, die en die en die zeggen dat hij niet bestaat!"

Nog meer blikken over en weer en de dringende blik van hubbie om 't dan nu dus tóch maar te gaan vertellen.

Als Jayden dan eindelijk ook in bed ligt, ga ik maar eens bij Marlon kijken.

"Even over Sinterklaas, hoe oud denk je dat hij is?"

"Ehm, ik weet het niet mama..."

"Denk je dat hij 70, 80, 100 of nóg ouder is?"

In vólle overtuiging
"Nog ouder!"

Voorzichtig
"Kan dat wel?"

"Dus hij bestaat niet?"

En vervolgens barst hij in een hele verdrietige huilbui uit...

Dan haal ik het 'officiële' verhaal erbij en vertel dus dat hij wel echt bestaan heeft, lang geleden.
Nog helemaal in tranen vraagt hij aan mij of er dan ergens een graf is. Ik antwoord dat die er wel is...

"Mag ik er dan een keertje een bloemetje gaan leggen?"

Toen moest ik wel even slikken...

Pas dáárna begon het verder te dagen...
- hoe zat het met de Kerstman (doen we helemaal niet aan)
- en de tandenfee, hoe zit dat? (was ik toch niet zo geheimzinnig over geweest...)

"Mam, de cadeautjes, die halen de Pieten toch wel hè?"

"Eh, nou..."

"Nou zo vind ik het helemaal niet meer leuk... Wie doet dat dan allemaal?"

"De papa's en mama's halen de cadeautjes en stoppen die ook in de schoen."

"Oh. Maar de Sinterklaas op de televisie, die is toch wel echt hè mam?!"

"Nou eigenlijk niet, maar voor mij is hij wel de échte hulpsinterklaas!"

Hierna heb ik het gesprek maar gelaten, hij was echt zó over z'n toeren.
Ik vond het ook vreselijk om te zeggen. Maar beter zo dan dat hij het van anderen had gehoord.
Toen zondagochtend de schoen gevuld was, keek hij vragend naar mij...
Ik heb het gelaten, hij weet het eigenlijk wel, maar zit nog in de ontkenningsfase...

Over een maand of wat, gaan we het er nog maar eens uitgebreid over hebben. En daarna...

Is het weer een geheim.

De Nederlandsche Taal

In navolging van mijn stokpaardje nog maar wat over de dwalingen der taal...

Ik heb nog een klein stokpaardje...
Ik ben ook redelijk allergisch voor enigste het is fout en blijft fout. De enigen die enigst mogen zeggen zijn enigst kinderen!
Het klinkt niet alleen fout, het stáát zelfs fout.
Ook hierbij begin ik maar bij mijn kinders uit de klas... En de enigst kinderen vinden het overigens heel erg leuk -zelfs in groep 7- dat zij het wel zo mogen zeggen!

Nu heb ik zelf ook wel foutjes...
Ik ben er zelfs door een kind uit groep 8, drie jaar geleden, op gewezen. Het is fout en ik had het kunnen weten, maar het is er wel eentje die aangeleerd is.
Puzzelen.... Erg veel mensen zeggen púúúúzzelen, met een hele lange uu. Dat is inderdaad fout. Er staat 2x een z en dan is de klank ervoor een korte u. Dát is de regel.
Maar als klein Daphne'tje heb ik leren puuzzelen door mijn mams. Ik probeer er op te letten, maar merk wel dat Marlon er niet zo goed meer vanaf te helpen is. Bij Jayden probeer ik het goed aan te leren... ik bèn benieuwd!

Ook de woordjes hen en hun wordt érg vaak door elkaar gehaald. Het is me vaak genoeg gezegd... hun hoort bij een zelfstandig naamwoord; het is hun huis, hun kind, hun boek, hun... noem-maar-op.
Hen is naast de kip ook nog een woordje dat past in plaats van ze... Die is wat lastiger...
Gaat ook érg vaak fout.
Ik vertel het hun wel...
Nee, nee, nee... je kunt deze hun die eigenlijk hen is eruit halen en ze erin zetten, dan loopt de zin ook nog!
Ik vertel het ze wel...
Dat is wel goed... dus het zou moeten zijn... Ik vertel het hen wel...
Maar hier struikel ik ook regelmatig over...
Het maffe alleen is, ik weet het vrijwel direct als ik het fout heb gezegd... maar de meesten staan erg raar te kijken als ik mezelf ineens verbeter...
Het is toch goed?!

Nee....

Stokpaardje

Mijn stokpaardje, al hééél lang is toch wel overnieuw
Ik vind het woord alleen al vreselijk en het is ook nog eens vreselijk vaut! ;-)

Elk jaar opnieuw -jáá daar issie- krijg ik andere kids in mijn klas. En elk jaar zijn er kinderen die het woord overnieuw in navolging van hun ouders zeggen. Ze zijn er -tot nu toe- mee opgegroeid. En dan hebben ze mij als juf, die hen elke keer verbetert. Tot vervelens toe! Tja, als ik het zo vaak bij volwassenen zou verbeteren, vindt niemand mij meer aardig, dus ik begin maar bij de nieuwe generatie...

Zo ook gisteren, een kind zei overnieuw en ik ging meteen verbeteren. Een ander kind probeerde te begrijpen waarom het dan fout was.
Ik het hele gebeuren wat simpel uitgelegd. Vervolgens een ander voorbeeld erbij gehaald... witte sneeuw, deze hoort er niet helemaal bij, maar voor 7,8,9 jarigen wel handig om erbij te halen. Het werd in ieder geval redelijk begrepen.
Dan is het even stil...

"Juf?"
"Ja..."
"Waarom wordt u geen Nederlandselesjuf op de middelbare school? U weet er zóveel vanaf én u kunt het zo goed vertellen!"

Ik vond het heel lief dat ze dat zo zei... maar meteen kwam de reactie van een ander...
"Nee hoor, niet doen, dan zitten wij zonder juf en het is net zo leuk!"

Daar doe je het toch voor !!!

Hmmm...

Hoe kan het dat mijn ideetjes voor een blog altijd zo 'groot' uitpakken...

Er gaat wat borrelen, ik krijg steeds meer borrels en ik ga een keertje aan de slag.
Vervolgens ben ik klaar,
maar....
dan is het niet eens een berichtje meer,
maar...
een héél bericht van formaat!

Hoe kan dat nu? Klets ik gewoon te veel, of wil ik te veel in één blog zetten.

Ik weet het niet. Ik kan -denk ik- gewoon geen korte blogjes maken!!

Behalve nu -haha-

Zaterdagse bezigheden

Vanmorgen vroeg om kwart over zeven stond de wekker, waar ik gigantisch doorheen sliep -zoals wel vaker tegenwoordig-!

Gelukkig was Marlon nog wel op tijd voor de hockeywedstrijd! We waren maar zo'n 15 minuten te laat... voor de verzameltijd.
Er waren op dat moment alleen nog maar vaders aan het kijken, was erg gezellig en ook die kunnen kletsen. De wedstrijd was nog maar net begonnen, dus wij dachten nog wel even kletstijd te hebben. Echter... voordat we het wisten werd het eerste doelpunt al gemaakt!!
Eén van de vaders is heerlijk enthousiast en liet dat bij het volgende ook duidelijk zien.
De tegenpartij was natuurlijk ook van een aantal enthousiaste ouders voorzien... Er werd quasi gepikeerd op gereageerd, waarna de desbetreffende vader bij het volgende doelpunt in stilzwijgen, doch overduidelijk, aan het juichen was!!
Het was echt heel leuk en gezellig zo!
De wedstrijd verliep goed voor onze jongens en er werd met 8-1 of 9-1 -daar was niet iedereen over uit- gewonnen!

Ik had m'n dag al helemaal gepland...
Marlon zou vast wel met iemand gaan spelen... van hockey... wat inderdaad ging gebeuren.
En ik had in mijn hoofd dat ik onze inmiddels roze auto weer rood zou maken!
Voordat 't vriendje van Marlon zou arriveren wilde ik nog even naar de wasstraat.
Het werd de -bijna letterlijke- doop van Jayden.
De allereerste keer van Marlon stond nog in mijn geheugen gegrift! Die was doodsbang die allereerste keer en nog minimaal 2 keren daarna!!!
Dus met Jayden was ik wat voorzichtiger... Ik had mezelf losgekoppeld en omgedraaid om 'm maar zo goed mogelijk gerust te stellen.
Het eerste wat hij zei... "Hégen" En zat met grote ogen te koekeloeren naar alle 'schuimregen' die voorbij kwam. Toen kwamen de grote borstels, ook daar had hij geen moeite mee.
Toen we weer thuis waren vertelde hij Micha dat de auto onder de douche was geweest!

Ondertussen arriveerde het vriendje van Marlon. Nadat ze gegeten hadden en Jayden in bed lag, kon ik nog even wat boodschapjes doen.

Weer thuisgekomen, kon ik aan mijn project beginnen -ik vermoed zo rond tweeën-
De jongens naar buiten geschopt en de stofzuiger, incl haspel, gepakt. Op zich viel het nog mee... Ben wel heel netjes alle ingangen en uitgangen gaan schoonmaken, maar zo heel vies was het nog niet eens... Alleen aan de kant van de bestuurder... maar ja...
Het dashboard was ook een zootje, dus daar moest even een spuitbus aan te pas komen. Wat een meevallertje is, is dat er dan meteen een wat frisser geurtje in de auto hangt. En het dashboard is weer mooi zwart. Enne... oh ja, het mag NIET op het stuur gespoten worden!
Gelukkig was ik wel zo slim om niet eerst de ramen te doen en daarná het dashboard te doen... -haha-
Bij het Shellstation had ik een nieuw wasiets gehaald wat verweerde lak goed kon bewerken...

WOW, wat ging dat goed én wat is die auto toch eigenlijk mooi róód!

Na al het poetsen, moesten alleen de binnenramen nog gedaan worden... en stiekem ook de buitenramen nog, zeg nou zelf... zó mooi drogen die niet op na een wasstraatbeurt!
Ik was bijna klaar toen er een aantal buurtjes aankwamen waaien met de ontzettend originele -en al héél vaak gebruikte- zin...
"Zal ik mijn auto er maar even naast zetten, kun je die ook even doen...."
Ik geloof dat ik 'm in totaal wel 5 keer heb gehoord van verschillende buurtjes! Overigens vond ik dat eigenlijk ook wel weer heel grappig!
Ik raakte even in gesprek met wat buurtjes over 'onze draak' van de wijk...
Ik draai me intussen even om, om te zien wat Jayden aan het uitspoken is...

ZITTEN ER ALLEMAAL ZWARTE VLEKJES OP MIJN RAMEN EN HET DAK!!!!

Waar komt dát nou weer vandaan? Die hebben we er nog niet eerder op gehad.
Gelukkig was m'n water nog niet weggegooid en heb ik het er even afgewassen. Nadat we ons gesprek hadden afgerond, keerde ik me weer om naar de auto, om nog even de laatste hand te leggen aan wat poetsvlekjes.
Tja, als ik het dan toch doe, dan moeten ook díe vlekjes weg!
Ik loop naar de achterkant van de auto....

SJIT!
Overal op het achterraam zwarte vlekjes... Ondertussen was ik er al wel achter dat het van de vogels was. Ik heb nog gekeken of ik de duiven kon ontdekken, maar die waren het dit keer niet! Nee, het waren van die kleine bessenvreters... Er zaten zelfs verschrompelde besjes op mijn dak!
BAGGER...
Ik baal als een stekker... Was ik eindelijk -na bijna 2 jaar- de auto... Hangen er van die verschrikkelijke twinkelerende krengen in de boom BOVEN mijn auto.

Nu kun je, als lezer, natuurlijk vragen waarom ik in 's hemelsnaam mijn auto ónder een boom zet, als ik 'm zo nodig schoon wil houden...
Er is 1 hele simpele verklaring...
Ze zijn hier alle parkeerplaatsen aan het inpikken! Je mag blij zijn wannéér je een plekje hebt... en dít was nou net het enige vrije plekje op dat moment.
Toevallig was het wel pal voor mijn deur, wat voor de reikwijdte van mijn stofzuiger wel weer handig was!
Ik vónd het dus eigenlijk wel een handig plekje...
Met de nadruk op vónd!

Maar helemáál voor niks heb ik het niet gedaan....

We hebben wèl weer een RODE auto!
-om 18.00 uur!!-

Uit de schoolscheurkalender...

Een pas op de plaats maken, kan tien stappen vooruit betekenen

De ene generatie plant bomen, waaronder de volgende rust zal vinden

De herinnering is het parfum van de ziel

Leren begint met het afscheid nemen van oude overtuigingen
Om te leren heb je ruimte nodig. Ruimte in je hoofd en in je hart. Maar soms zitten er nog zoveel oude overtuigingen dwars:
- je moet altijd je bord leegeten
- doe maar gewoon, dat is gek genoeg
- wie ben ik, dat ik dit mag doen
- ouderen hebben altijd gelijk
- een meisje moet vooral mooi zijn, slim is alleen maar lastig
- familie gaat altijd voor
- een echte man toont geen emotie
- als je je hoofd boven het maaiveld uitsteekt, wordt het afgehakt

Zulke overtuigingen kunnen mensen jaren dwarszitten, waardoor ze hun capaciteiten en kwaliteiten niet kunnen gebruiken. Dat geldt ook voor kinderen. Een kind dat nooit op tijd komt omdat ze mee moet helpen in het restaurant van haar vader, heeft geleerd dat familie altijd voorgat. Het kind dat goede cijfers haalt, maar nooit op de voorgrond wil staan, hoort vast regelmatig dat hij maar gewoon moet doen.
Heb jij je oude overtuigingen al ontdekt?

Medelijden maakt meer kapot dan je lief is

Kiezen tussen twee kwaden is een keuze uit drie mogelijkheden

Coachen is het stimuleren van zelfregie, niet de regie overnemen...
Onderwijs is net voetbal: iedereen heeft er wel een mening over, maar op het veld maken de spelers uit hoe het spel gespeeld wordt.
Het vervelende echter is dat in het onderwijs ontzettend veel bondscoaches zijn en dat zij op het veld -in de weg- staan. De concepten over hoe het spel gespeeld moet worden, dwarrelen over het veld. Waar is de scheids die die coaches eruit gooit en ze weer aan de lijn laat staan? Coaches, geeft vanaf die plek de veldspelers weer het balgevoel terug.

Samenwerken is aangeleerd, niet aangeboren

Cultuur: Ongeveer alles wat wij wel en apen niet doen

Een stelling is gemakkelijker te weerleggen dan te bedenken

De schooltijd is de mooiste tijd van je leven...
Een school is oorspronkelijk een vrije ruimte, een vrijplaats om na te denken, samen met anderen, over hoe de wereld in elkaar zit, wat ons en anderen te doen staat, wat het 'leven' inhoudt.
Een school is een plek waar we even bevrijd zijn van de taak om de kost te verdienen, voor onze naasten te zorgen of met andere belangen bezig te zijn. Een plek waar we met onszelf bezig mogen zijn, met onze ontwikkeling op ieder gebied.
Scholing is het gebruikmaken van deze vrije ruimte.

Dit beseffen de meeste mensen echter pas als de schooltijd achter de rug is.
Wat jammer nu...




Wordt vervolgd...

Gewond

Gistermiddag was ik in de keuken druk bezig met mijn bezigheden...
Tot een loeihard gebrul deze verstoorde!

Jayden kwam huilend naar me toegelopen, met z'n vinger naar voren gestoken. Wáár hij hem ingestoken heeft was mij niet duidelijk, maar dat het zeer deed zag ik wel. Een kusje erop en het was min of meer over!!
Hij scharrelde nog wat rond door de keuken en ineens zag ik dat zijn vinger toch wel een wondje had, dat een beetje bloedde.
Ik vraag aan hem of hij een pleister wil. Dat wil hij wel. Ik pak een vrij smalle pleister en plak die om zijn vinger.
Jayden bekijkt het een paar keer, vindt het aan de ene kant wel interessant, maar aan de andere kant moet dat gekke ding er gelijk weer af.
Ik heb het piepertje gezet -om de was op tijd in de droger te mikken- en zeg dat de pleister er af mag als het piepertje gaat.

Ondertussen komt papa beneden en vol trots wordt de pleister getoond. Ook Marlon moet het bewonderen.
Hij speelt gewoon lekker verder, maar wel heel schattig, met 1 vingertje omhoog.
Dan gaat het piepertje en ik loop alvast naar hem toe om de pleister eraf te halen.
Maar mooi niet dat ik dát voor elkaar krijg! Hij is er ondertussen veel te trots op geworden en hij moet blijven zitten waar hij zit!

Onder het eten en zo af en toe eens tussendoor, loopt Jayden naar één van ons en toont zijn vinger. "au, hinge, peiste" wordt erbij verteld.
Ook 's avonds mag dat ding er nog niet af.

Vanmorgen 6 uur...
Slaperige ik verschoon z'n luier, in het donker... "Mama, au, peiste, hinge!"
Sjonge, is hij er nu nog mee bezig?! "Ja, schat... zere vinger... Doet het nog pijn?"
Na een beamend knikje van Jayden, neem ik hem en de papfles mee naar ons bed... Om hem vervolgens na de pap weer lekker in z'n eigen bed te leggen.

Om ongeveer 11 uur is het zover, door het badwater glijdt de allereerste pleister van Jayden z'n vinger af. Hij zit eerst beteuterd naar de drijvende pleister te kijken, vervolgens kijkt hij naar z'n vinger en concludeert: "Ove!"

De positiviteitswet en de wet van Murphy

Ik heb een stukje gelezen in de krant over een nieuwe -beginnende- hype.

Het gaat over 'The Secret'
Ik vond het wel een leuk stukje om te lezen en ik heb er ook wel wat mee! Later was het ook nog zo, dat mijn vriendinnetje het boek aan het lezen is op aanraden van haar zusje.
Zo kreeg ik dus meer en meer te horen over dit onderwerp, waar ik overigens al langere tijd -zonder verder het boek te kennen- een fervent voorstandster van ben!

Wie positief denkt, krijgt het positieve, wie negatief denkt, roept dát aardig over zich af...

Maar goed...
Ik had vanmorgen erg vroeg de verplichting naar onze oudste te kijken tijdens hockeyen. Erg leuk, hij heeft gewonnen!
Ik sta naderhand een beetje te wachten op Marlon en zie daar wat mensjes van school wandelen. Waaronder een favo'tje die elke keer in m'n armen springt.
Moeders zegt dat dat wel heel speciaal is, en vraagt vervolgens wat ik toch heb gedaan met haar, 2 jaar geleden in groep 4... Ik heb werkelijk geen flauw idee!
Het klikte gewoon heel goed, maar eigenlijk was het begonnen toen zij in groep 5 zat en dus niet meer in mijn klas.
Afijn, Marlon komt terug en we gaan naar huis.
Dik een uur later fiets ik naar de stad in m'n upsepups. Dik in gepeins verzonken, ga ik na wat er allemaal in die klas is gebeurd. Haal haar levendig voor ogen en ook de leuke dingen komen weer terug.
Ondertussen fiets ik al onder de spoortunnel....

Wie staat er met haar ouders en zus bij het voorste verkeerslicht te wachten?!
Mijn lieve spring-in-'t-veld!
Hoe toevallig? Of niet...?

Volgens het boek was ik erg positief op haar ingesteld EN was ik flink aan 't visualiseren geweest, dus was het géén toeval...

Vervolgens ga ik mijn weg in de stad, vind wat ik wil vinden en wil weer naar huis.
Aangezien het fietspad niet zo heel duidelijk te onderscheiden is van het wandelpad, wandelen er nogal veel mensjes op het fietspad. Daarnaast is het zaterdag, dus doen er óók nog eens veel fietsers een poging om het fietspad vol te krijgen. Ik moet dus het ultieme plekje zien te krijgen om mezelf ertussen te wringen.
Ik zie een gaatje en zet af........

En glij bijna onderuit! GATVERRRRRR -rollende r-

Waar heb ik nou weer m'n schoen in gezet... Een terugblik laat zien dat een of andere onverlaat heeft bedacht zijn of haar ijsje aan de mieren te geven. Lekker dan!
Ik glibber en glij van de trapper af, dus ik moet straks toch wel even een poging wagen om de trapper en schoen met een zakdoekje schoon te boenen.

Eerste verkeerslicht -voor de Gouwenezen onder ons... Kleiwegbrug- ik stap af, had 't zakdoekje al gepakt en....

GROEN

Hoe is het mógelijk?!
Volgend verkeerslicht dan maar...
Ik fiets voorzichtig glibberend en glijdend door de tunnel en wederom met mijn zakdoekje in de aanslag stop ik voor rood licht. Ik stap voorzichtig af, en.....

GROEN

Om niet vervelend en saai over te komen.... Toch maar de verkorte versie! Pas bij het verkeerslicht op het kruispunt Van Reenensingel/R. van Catsweg -is voor mij 't 4e verkeerslicht vanaf de stad- had ik ietwat tijd om wat zooi ervan af te poetsen. Maar ook niet heel lang, natúúrlijk... Dus alsnog glibberend en slippend vervolg ik mijn weg.
Thuis hebben we -oh heerlijk- een grasveld van de gemeente voor de deur.
Daar aangekomen... Gooi ik m'n fiets op het standaard en loop met m'n rechterschoen klevend op de straatstenen naar het gras...

Heerlijk.... het is eraf!

Heb ik dit nou ook over mezelf afgeroepen, zoals in 'The Secret' wordt beweerd of is het gewoon Murphy's law?

Gym en alle bijbehorende toestanden...

Mijn eerste 3 werkdagen van het schooljaar 2007-2008 zitten er alweer op en ik mag m'n eerste weekend weer verwelkomen.

Dit jaar ben ik verblijd met een combinatiegroep. De groepen 4 en 5 vallen voor dit gehele schooljaar onder mijn beheer!
Gelukkig hoef ik niet heel erg te wennen aan een mega-klas, vorig jaar had ik er 18, nu slechts 21!!
Waar ik wel heel erg aan moet wennen is dat ik weer 'die kleintjes' heb... maar goed, dat wennen gaat ook wel weer. Ben het nu wel gewend.... dat ik elk jaar switch van klas.

Vandaag de eerste gymles.
TOESTELLEN...

Nou als ik ergens goed in ben -heftig neegeschud- is het wel toestel. Nu wil het 'toeval' dat mijn klas de eerste is die gaat gymmen op woensdag.
Dus moet ik, met mijn kleintjes, de toestellen klaarzetten voor de hele ochtend...
Ik heb nauwelijks toestellessen gegeven -waren altijd op vrijdag- en nu moet ik ze klaarzetten.
4 kinderen uit groep 8 geplukt en op naar de gymzaal.
Na dik een half uur klooien, kunnen mijn kids eindelijk gymmen... 'leuk'.... ik heb maar 45 minuten gymles... Gelukkig was mijn collega zo lief om even te wachten en daardoor konden die van mij nog even langer spelen! Poehee...

Maar toen...

Meidenkleedkamer:
"Juf, ik ben mijn zwarte legging kwijt! Hier ligt er wel eentje, maar die is t niet, want die van mij is van de H&M!" -handig, van die winkelbewuste meiden-
Juf is best bereid om de gymzaal weer in te lopen. Er loopt 1 meisje met een zwarte legging, even stiekem aan de achterkant kijken bij het labeltje en het probleem is opgelost!

...dacht ik...

Na de pauze staan ineens 2 meiden van groep 4 -waarvan die ene van de legging- in mijn klas. Met wat spullen van de gymzaal. Een kort zwart broekje, een handdoek, een stel sokken en een tas.
De sokken zijn zo verdwenen evenals de map die in de tas zat. Maar de rest van de inhoud, de handdoek -natúúrlijk- en het broekje is van niemand uit mijn klas. Oké dan niet.

Vervolgens begint het meisje te huilen, ze had het setje in Engeland gekocht. En een ander meisje had nu de legging aan... Ik snapte er niks van en met mij nog meer niet.
Op weg naar beneden, naar het andere meisje... zij beweerde dat de legging die ze nu aan had, vanmorgen ook al aanhad. Beide meisjes waren heel stellig. Ik wist het niet en mijn collega ook niet, zij had er niet echt op gelet...

Ik deed water bij de wijn, ging weer naar boven en liet mijn meiden hun tassen leeghalen. Er was 1 legging bij en die was het zeker weten niet!
Vervolgens loop ik, met de spullen die toch niet van mijn klas waren, weer naar beneden. En ik kijk even in het korte broekje wat er gebracht was... Goh, dat labeltje heb ik al eerder gezien...

Sjonge....

Nu bleek dus dat er niet goed is opgelet er zát helemaal geen legging bij het 'nieuwe pakje uit Engeland'!!! Het was wel zwart... maar verder te kort om het ook maar in de buurt van een legging te laten komen!

Over moeilijk doen gesproken....

Ben ik toch wel blij met mijn 'groten' van 4-5!

Lekker kletsen

Het leuke aan werken met kinderen -lesgeven- vind ik echt het kletsen met kinderen!
Er komen de grappigste, leukste dingen langs!!

Eigenlijk zou ik ze meteen moeten opschrijven, want jammergenoeg vergeet ik er veel. Echter een aantal blijf ik wel onthouden!

3 jaar geleden had ik een groep 6. Het was een ontzettend leuke groep -en nu ze brugpiepers zijn zal ik ze echt wel missen...-
Ik was aan een paar kinderen een rekenles extra aan het uitleggen en -hoe onpedagogisch- ik ging voor één keertje op de tafel zitten.
Zegt een jongen aan wie ik aan het uitleggen was;
"Kijk uit, juf!! Daar kun je blind van worden!!!!!!!"
Hij zei het heel serieus en geloofde het echt! Ik heb voor de zekerheid nog maar even gevraagd wat hij zei. En toen hij het herhaalde, kon ik mijn lachen niet inhouden! Ik heb gescháterd... En sindsdien blijft 'ie erin!
Dus pas op als je op een tafel gaat zitten!
Overigens is dat nou een voorbeeld van goed luisteren en opvolgen wat je ouders zeggen, want zijn moeder had hem dat wijsgemaakt en hij heeft tot dan nooit op een tafel gezeten! -hihi-

Je krijgt als juf ook veel kinderen in de klas die wat komen vragen, wat komen brengen of met traktaties...
Vandaag kwam een meisje in de klas. Ze zit nèt in groep 3 en helemaal trots... Ze is jarig geweest. Ik vraag aan haar of ze echt vandaag jarig is, of dat ze in de vakantie jarig was. Ze antwoordde dat ze in de vakantie jarig was. Een dag eerder dan een vriendinnetje dat mee rondging met trakteren.
"Dus dan ben je 1 dag ouder dan zij is?" reageer ik.
Beide meisjes knikken.
Dan is het even stil en ik schrijf verder op de verjaardagskaart.
Vervolgens hoor ik:
"Weet je wat nou zo leuk is? Ik ben precies jarig op mijn geboortedag!"
Ik wist niet wat ik hoorde.... en moest weer vreselijk lachen!

Een aantal jongens van dezelfde groep 6 als een paar jaar geleden kwamen gisteren bij mij op 'visite'. Héél gezellig vond ik dat, zij blijkbaar ook, want om 15.15 uur stonden ze in mijn klas en om 17.00 uur werd er eentje gebeld en een ander moest trainen... anders hadden ze er nog gestaan.
We hadden het over ongesteld worden! -hoe kwámen we erop?? en dat met jongens van 12/13 jaar!!-
Ik gaf op een gegeven moment antwoord, dat sommige meisjes -dan zijn ze wel heel vroeg, maar het kan- vanaf 9 jaar ongesteld kunnen worden...
"9 jaar..." zegt er eentje nadenkend "Hoe oud ben je dan?"

Dit soort opmerkingen zijn het waard om in een lijstje gezet te worden!
Nu heb ik in huis niet zoveel plek voor lijstjes, daarom lijst ik ze hier maar in!

Bedritueel van deze zaterdag...

Jayden moest naar bed...
Hij heeft al helemaal door dat dit niet het leukste gedeelte van de dag is. Toch probeer ik me aan 'ons' ritueel te houden;

- de melk/pap wordt voor me klaargemaakt in de magneping
- als de ping gaat, mag ik de deur weer -záchtjes- dichtdoen
- zelluf de trap opklimmen naar boven
- bij elke nieuwe tree, even kijken of ik nog iemand zie waar ik naar kan zwaaien
- zeuren als mama me een paar treden naar boven tilt
- alle kamers inspecteren vóórdat ik ook maar 1 stap in de mijne zet
- onder protest de commode opgetild worden
- á la minute de speen opeisen, want ik ga nu wél naar bed

Tot dan is het nog redelijk makkelijk en is het alleen nog maar wat ontwijken geweest van wat handen en voeten...
Het uitkleden, pyjamashirt aan -zonder broek, is te warm nu-, luier uit, etc. gaat ook nog wel aardig.
Vervolgens vraag ik tegenwoordig altijd of meneer wenst te plassen op den toilet...
Meestal wel -natúúrlijk-, want hoe klein ook, het is toch tijdrekken!
Dat plassen gaat overigens aardig goed en het zal wat zijn dat Jayden straks voor z'n 2e jaar al (overdag) zindelijk is... maar dazz weer een ander verhaal...

Na even gewiebeld, gezongen,geplast, gedronken, gezeurd, gedruppeld, geveegd en doorgetrokken te hebben, ligt meneertje weer op de commode.
Bedklaar gaat hij mee naar onze slaapkamer. Daar wacht namelijk de melk/pap! En tegenwoordig ook een boekje!!
Jaja, onze kleine man is helemaal weg van 'De Vis' van ons aller Dick Bruna! Sterker nog, hij kan 'm al zowat zelf lezen!
En vandaag -ik was toch in de bieb- heb ik wat boekjes voor Jayden gehaald. Met als gevolg dat het boekje vooraf het liefst 25x voorgelezen moest worden en na de fles ook nog evenzoveel keer.
Maar dáár trapt deze mama niet in.
2x vooraf en 1x achteraf... meer zit er vandaag niet in.
Na het tandenpoetsen ook nog even handenwassen. Dit laatste is een erg populair onderdeel van het ritueel!!

En dan....

.... begint tegenwoordig het 'gevecht'!!

"Jaye wakku!!" is het eerste wat hij probeert.
Maar ook dat gaat er niet in. We zingen nog even 'poesje mauw' en 'hondje waf' (hoe ging die ook alweer?? Toch nadeel zo'n Kinderdagverblijf... hierna genoemd KDV)

Vervolgens moet Marlon naar bed... -Jayden probeert de aandacht te krijgen door te huilen, roepen, lachen, etc- Die probeert natuurlijk ook vanalles! Maar op zich gaat dat tegenwoordig wel aardig!
Nadeel is, dat ik toch aardig wat heen-en-weer loop tussen de kamers en vervolgens kruipt Jayden toch weer omhoog...
"Jayden, je moet nu echt gaan liggen!"
"Jayden, als je nu niet gaat liggen, pak ik je speen af!" -oooo hoe onpedagogisch-
"1 - 2 - 3!"
Nou daar sta je dan... Zoon vertikt het te gaan liggen... dus dan maar die speen!

Om een langer verhaal de das om te doen....
Uiteindelijk ben ik het spuugzat en loop naar boven om de virtuele wereld wat onveiliger te maken...
Marlon huilt, Jayden huilt...

Pfff gezellige boel... hoe zat dat ook alweer.... kinderen hebben is toch leuk?!

Na nog meer gejengel en een keer een brul van ons beiden tegelijk, liggen de kids in ieder geval stil in bed en ik hoop ook slapend!

Weer een dag voorbij!

Zegeltjes...

Nooit gedacht... maar tóch gebeurd...

Een aardige cassière: "Wilt u zegeltjes?"
Ik op m'n alleraardigst terug: "Nee, dank u wel!"
En nog steeds ben ik niet van plan te gaan betálen voor zegeltjes... ik ben en blijf dan toch wel een écht Nederlander!

Maar... Toen kwamen de gratis zegeltjes en jaaaaa dát is natuurlijk een heel ander verhaal!
Eerst -lang geleden- kon je sparen voor Suske en Wiske ontbijtbordjes en schaaltjes bij onze altijd blauwe Alles (in) Huis... En, ikke net aan de kids, tja, waarom niet en daarbij ook nog een plukje nostalgie!
Maar al snel werd Alles (in) Huis een wat meer Alles Heel-duur. Dus maakte ik altijd een mooi rondje naar goeikopere winkeltjes en kwam op deze manier ook wel eens in de Hoogvliet terecht.
Op de kassabonnetjes, aan de achterkant, staan voor een week of vier spaarzegeltjes (en vervolgens weer andere)...
Ik heb er NOOIT naar gekeken, tot een paar jaar geleden. Toen was het ineens een wel heel leuke spaaractie; een fles Ariel!
Héééé, een gratis fles Ariel, sjonge, dat gaat me vast wel lukken 12 van die zegels, desnoods deel ik mijn boodschappen in 2-en en heb ik meer bon en dus meer kans op -hele- zegeltjes!
En zo is het bonnenzegeltjessparen -leuk woord voor scrabble- begonnen. Niet altijd, want ik heb écht niks met sojaprodukten, of zoethoutthee, of één of andere sap, óf ambi dinges, of...

Maar het wordt nog erger...

De C1000 doet er nu ook aan mee! Met......
De pannenpunten! En hoezee, ik heb al 1 pan binnen en een aardige cassièr -als dit tenminste de mannelijke vorm ervan is- heeft me de laatste 5 zegeltjes geschonken! Joepie! Dus als pan 2 binnenkomt, heb ik 2 pannen voor de prijs van een mooie E 11,99!! Want de 2e pan heb ik met een heleboel punten 'gratis' kunnen krijgen. Dank dank dank voor alle mensjes die meegeholpen hebben.
En dan denk je er weer even vanaf te zijn.

Mis-mis-mis!!!

C1000 gaat direct over naar de volgende. Met 20 punten en een kleine bijbetaling, kun je nu sparen voor.....

tadadadaaaaaa......

handdoeken, badhanddoeken -in 2 maten- en zelfs een badmat!
We gaan gewoon door!
Hoe Nederlands...

En ik....
...heb m'n badmat al bijna bijelkaar!

Mocht er iemand niet sparen.....
...ik houd me aanbevolen!

De vaas en de koffie

Een professor stond voor de klas om een les filosofie te geven. Hij had een aantal voorwerpen voor zich liggen. Toen de klas begon nam hij de lege vaas en vulde deze met tennisballen. Toen deze hiermee gevuld was, vroeg de professor of de vaas nu helemaal vol was. Zij antwoordden van wel.

Toen nam de professor een doos met bonen en kiepte deze in de vaas. Hij schudde lichtjes met de vaas en de bonen rolden naar de open plekken tussen de tennisballen. Weer vroeg de professor aan de studenten of de vaas nu vol was. Ze gaven hetzelfde antwoord: "Ja, de vaas is vol!"

De professor nam nu een doos met zand en kiepte dit zand in de vaas met ballen en bonen. Natuurlijk vulde het zand alle ruimte op tussen de tennisballen en de bonen. Weer vroeg de professor of de vaas nu vol was. De studenten antwoordden van wel.

Van onder het bureau nam de professor nu twee koppen koffie en kiepte de inhoud van die twee koppen in de vaas met tennisballen, bonen en zand. De hele inhoud verdween in de vaas. De koffie vulde de ruimte op tussen het zand. De studenten begonnen te lachen.

"Nu!", zei de professor, "nu wil ik dat jullie deze vaas zien als je eigen leven. Deze vaas, gevuld met tennisballen, bonen, zand en koffie, stelt nl. het leven van een mens voor.
De tennisballen zijn de belangrijkste figuren in je leven; je vader, je moeder, broers, zussen, je partner, je kinderen, je goede vrienden, je geloof, je gezondheid en je favoriete bezigheden. Dingen die ervoor zorgen dat als er niets op de wereld was dan deze dingen, je leven toch gevuld zou zijn.
De bonen zijn de andere dingen die belangrijk zijn je school, je werk, je huis, je computer, je auto.
Het zand dat staat voor de kleinde dingetjes die belangrijk voor je zijn; je mobieltje, je computer, je mp3-speler.

Als je het zand als eerste in de vaas kiept en hem hiermee vult, is er geen plaats meer voor de bonen of voor de tennisballen. Datzelfde geldt ook voor je eigen leven.
Als je alle tijd aan kleine dingetjes besteedt, dan kun je geen ruimte meer hebben voor de dingen die belangrijk voor je zijn. Besteed aandacht aan de dingen die belangrijk voor je zijn; aan je ouders, broers en zussen, opa's en oma's, speel met je kinderen, maak tijd om met je vrienden en vriendinnen iets leuks te doen, neem de tijd voor een onderzoek naar je gezondheid... zo nu en dan, neem je partner mee uit eten, doe nog iets leuks. Er is altijd nog wel tijd om het huis te poetsen of om te internetten. Zorg eerst voor de tennisballen, de dingen die belangrijk zijn. Stel prioriteiten, de rest is maar zand!!"

Eén van de studenten steekt een vinger op en vraagt waar de twee koppen koffie in de vaas voor zouden moeten staan.
De professor lacht en zegt tegen de student dat hij een hele goede vraag heeft gesteld."Ik wilde daarmee alleen nog maar even aangeven dat, hoe vol je leven ook mag zijn, er altijd wel een plekje is om samen met een vriend of een dierbare een kopje koffie te drinken!!!!"

Ik vind 'm HELEMAAL fantastisch en ga 'm inprenten!

Auto-perikelen

Vanmorgen was het niet al te best weer en 't hubbie was vrij. Dus kids in de auto gepropt en op weg naar school.

Voor ik goed en wel in de auto zat, opperde Jayden meteen; "Iek?" Ofwel... muziek. Ok, prima, radio erin en de muziek aan.
Vervolgens begint Marlon te kletsen tegen Jayden: "Wat zeg je Jayden? Ik versta het niet helemaal goed... Oooooh je wilt kabouter Plop horen!!"

HA, ja hoor...

Ik vraag aan Marlon hoe hij erbij komt dat Jayden daarnaar vraagt... -aangezien hij niet eens wéét wie kabouter Plop is- Marlon houdt nog even vol, maar moet al snel bakzeil halen.
*hihi*
"Mama, mag kabouter Plop op de radio?"Ik vraag -voor de zekerheid- nog even voor wie het ook alweer is. "Ik wil het graag horen!"
Ok schat, wat jij wilt...

Oh ja, hoe oud ben je ook alweer???
-Dit heb ik overigens maar niet hardop gezegd!-

Weekend...

Hoe zit dat nu met weekenden... Ze lijken veel sneller voorbij te gaan dan 'vroegah'... Toen ik nog thuis woonde -long, long time ago ;)- was het op vrijdag weekend. Was je eerder van school thuis, was dat een mooi meevallertje. 's Avonds leuke dingen doen. Op zaterdag was ik altijd al om 9.00 uur op de Scouting om daar vervolgens tot zéker na 13.00 uur te blijven. En dan ging ik 's avonds uit. En de zondag... Vooral luieren.
Maar nu... Donderdag en vrijdag ben ik vrij, maar gevoelsmatig nog echt geen weekend. Er moet er eentje op tijd op school zijn -wat de laatste weken dus ook al niet echt goed lukt- Die moet óók nog eens tussen de middag eten en dan weer ophalen van school. Waarvoor je overigens ook wel een paar keer voor niks komt, omdat hij graag wil spelen bij anderen. Vrijdag dan ook nog hockeytrainen en weg zijn m'n 2 vrije dagen. Maar goed, daar heb je kinderen voor -soort van- Dan het weekend zelf. Je poogt nog wat slaap te vatten als de eerste zich om 6.15 uur heeft gemeld en vervolgens weer in bed is gelegd. Ach ik moet die boodschappen toch ook nog doen... laat ik er maar uit gaan. Is dan de gedachte als nummer 2 zich meldt en vervolgens de eerste ook weer wakker wordt. En dan is ineens je hele zaterdag voorbij. Kids in bed... 'Even' achter de pc en dan is het alweer over twaalven.En de zondag...... Gaat precies eender... geen flikker gedaan -Marlon moest stofzuigen- en toch is de dag voorbijgevlogen. *zucht*Nog 10 dagen werken -dinsdag vrij, woensdag sportdag...- En dan 6 weken -dat is wat de gemiddelde nietdocent/-leraar denkt- vrij.Wij weten beter...

Het is gewoon een feit

We hebben een trouwerij dinsdag. En natuurlijk weet ik niet wat ik aan moet trekken. Ik ben niet in alle standaardopzichten een vrouw -of wil dat in ieder geval geloven-, maar hierin tegenwoordig toch echt wel. Daar komt bij dat ik toch echt nog steeds wat kilootjes kwijt wil en het dus letterlijk zonde vind om kleding te kopen. Dus moet ik Creabea spelen.
Gisteravond dan toch maar den knoop doorgehakt. Ik probeerde m'n 'trouwbroek' -ja... ik trouwde in een broek, zie je toch niet standaardvrouw- aan te trekken en zo waar... hij paste en kon zelfs dicht. Goed, hier en daar zit wat meer vulling dan de bedoeling, maar dat komt nog wel.Maar... ben ik die vulling dinsdag wel kwijt? Als ik mezelf eerlijk antwoord geef... 'Nee'
Uiteindelijk dan toch maar besloten op zaterdag (??) naar Alexandrium te gaan, wie weet kan ik daar nog wat vinden.Gevonden heb ik een heleboel!! Marlon en Jayden hebben eindelijk een keer dezelfde kleding aan!! *jippie*
En voor mij.... Ach... Erg frustrerend was het wel! Ik heb genoeg leuke/mooie niet al te dure broeken gezien. Hele nette en toch ook niet té! Maar hoe word je continu met je neus op de kilo-feiten gedrukt... Nou heel simpel:Er hangen alleen maar maatjes 34 en 36 en dan eventueel nog een enkele 38 en daarna pas weer 44-46ers... Gelukkig hoef ik bij de laatste 2 niet te kijken... Dat is toch wel een hele opluchting!! En die eerste 2, ach... in m'n dromen misschien. Maar de middelste, daar hoop ik toch echt wel ooit weer een keer wat van te kunnen kopen! En hoe fijn... de knoop was het enige wat niet goed ging...Er is nog hoop....

Het saaiste der saaiheid

Een paar weken geleden hadden we in de klas Cito.
Weliswaar voor groep 7, dus zo heel bijzonder zoals het voor 8 is, is het niet, maar toch.
De kids zijn toch ergens zenuwachtig.
Maar ook ERRUG geslepen!!
Mogen we nu snoep mee in de klas? En drinken?
Ja, -tot op zekere hoogte- je mag alléén dextro mee -die overigens ondertussen al in 4 (!) verschillende smaken is te verkrijgen- en néé, je mag geen extra drinken mee.

Zo gezegd zo gedaan.
De maandag na de Pinkstervakantie komen de kids binnengedruppeld met hoe kan het ook anders.... 2 en soms zelfs 3 pakjes dextro in verschillende kleuren/smaken.Er zijn er zelfs al een aantal die er al wat op hebben!

Rond 9.20 uur is het dan zover. De dextro's mogen ingenomen worden en de toetsen moeten gemaakt worden.Sommige kinderen (vr)eten de dextro's weg alsof ze al een hele week niks te eten hebben gehad. Anderen doen wat rustiger aan.

En ik.... Ik verveel me dood! Wat is dit ongelóóflijk saai!Ik bekijk mail, ik stuur mail, kijk nog meer mail, lees het forum bij, kijk of ik alweer mail heb ontvangen. En zo gaat dat nog even door.Maar de kids hebben zo'n 4 toetsen per dag... dat ga ik nooit redden!!!

Uiteindelijk is het dan toch zover... Ik verveel me nog meer dan dood.... en ik ga het ergste doen wat iemand die zich verveeld kan doen!
Ik ben de gaatjes in de plafondplaten gaan tellen.Na 2x opnieuw te zijn begonnen en op de 124 zijn uitgekomen en dan nog niet eens 1/12e deel hebben gehad is voor mij de maat vol. Ik kap ermee. Ben maar overgestapt op keersommen. Hoeveel plafondplaten hangen er in de klas en welke keersommen kan ik ermee maken...

Wel jammer dat ik nou nog niet weet hoeveel gaatjes erin zitten. Maar mocht ik me nog eens zo erg vervelen, kan ik het altijd nog weer oppakken...

Risico's

Tja... daar zit je dan.
Op school... wat eigenlijk werk is... en wat sommigen ook denken... Het is niet zo makkelijk als het lijkt.

Maar goed, ik zat daar dus... op school.
Kids -maar ik ook- zijn flink aan vakantie toe. Weinig orde meer te krijgen -het lijkt overigens net alsof je dat tegenwoordig moet verdienen van de kids- en toch probeer ik het er 't goede van te maken.

Risico's... (Thema van 2 weken) wat zijn dat nou?
Dat is als je fietst en je valt om en je wordt overreden
Ja zo ken ik ze ook...-zowaar een vinger-
Brutaal zijn tegen de juf, is ook een risico...
Helemaal mee eens... -hé ze leren toch nog wat-
Een risico wat ik wel eng vond, was toen ik voor 't eerst in de achtbaan ging.
Kan ik me wat bij indenken.
En zo gingen we nog eventjes verder.
Vervolgens werd er over gokken, alcohol en drugs gesproken. Waaruit bleek dat ze die mensen maar wat vreemd/raar/'achterlijk' vonden.
Zoiets DOE je toch niet?

Totdat we op het fenomeen schuivers en grijpers kwamen.
Wie kent ze niet... Op de kermis en kleine en grotere gokhallen bezitten ze vaak.

Schuivers -originele naam ken ik niet eens-
Je gooit een muntje in zo'n apparaat en als je geluk hebt schuift de schuiver meer muntjes UIT in een bakje... Heb je pech dan liggen er zo'n 30 nèt op het randje, zodat je NOG een keer wilt.
Zeer verslavend...

Grijpers -ook hier is 't origineel even ontschoten-
Je gooit een munt in het apparaat, met de knoppen bestuur je zo'n grijper en je probeert er een lelijk pluchen beest uit te vissen.
Je hebt 'm ALTIJD BIJNA... En dus ga je het nog een keer proberen...
Ook zeer verslavend.

Tja, en TOEN was het voor de kinderen erg duidelijk dat het niet altijd even vreemd/raar/'achterlijk' was. Want dit was toch wel herkenbaar, verslavend, stiekem meer geld uitgeven dan je bedoeling was... (8 euro ipv 4 euro uitgeven)
Al met al werd duidelijk wat voor risico's er waren en vooral ook waar ze rekening mee moesten houden.
Was het toch nog gezellig...