Ondernemend deel 2...

Het is zondag... en aangezien álle andere dagen zich altijd vroeg aandienen, probeer ik de zondag toch zo lang mogelijk horizontaal door te brengen.

Met 2 ondernemende kids lukt dat natuurlijk maar zelden, hoewel de TV écht wel een uitkomst biedt.

Ook zondags ben ik vaak boven aan de rommel, was in de wasmasjien, droger, droog op bed, vouwen, etc.

Jayden was me aan 't 'helpen'. Hij heeft zijn eigen ondergoed in z'n kast gelegd.

Daarna hebben we heerlijk met z'n tweeën op zijn (nieuwe, koele, Cars) bed gezeten en zagen we vanalles buiten...

Hij was de eerste die aangekleed was, en ging alvast naar beneden.

Ik wilde even op de wasmachine wachten, want met m'n tijdelijke Alzheimer is het toch wel erg triest en ik vergeet te veel...

Ik hoorde beneden wat gerommel, maar met mijn vraag 'wat ben je aan 't doen?' kwam natuurlijk een 'helemaal niks!'

Toen viel er wat en Jayden zei heel eerlijk dat het de boter was... Hmm...

Daarna tóch maar naar beneden gegaan...

En ik kán echt niets anders dan lachen...

Kijk... heb ik gedaan!! Zélf gepakt en gemaakt

En het mooist van alles... Hij weigert héél vaak de gewone korstjes van een boterham te eten, nu had hij zélf een boterham gepakt... het was een 'kapje' en hij heeft 'm HELEMAAL opgegeten!

Ik heb wel de boter wat geschraapt, want dat was wel héél erg veel ;)

Juf in de lente...

Het is mooi weer, de zon schijnt. De blauwe lucht knált 't klaslokaal binnen.
Binnen zijn de kinderen zo op 't eerste gezicht hard aan 't werk.
Stiekem gluren de eersten naar buiten...
Koud is het niet, dat had ik vanmorgen al gemerkt. Zal ik dan tóch...???
Nou vooruit; "Kom jongens, pak je boek, pen/potlood en schrift, we gaan buiten verder werken!"

Als ik met m'n grut buiten zit, zijn ze in eerste instantie lekker bezig. Ik geniet van de zon en het gekwetter van de vogels. Eentje is wel érg hard bezig z'n geluiden te produceren. Het is een merel, want de 'zang' herken ik.

Vervolgens kijk ik over m'n kids...
Dan merk ik dat zíj degenen zijn die de vogelgeluiden maken en ik word boos.
Ze moeten er NU mee stoppen, anders moeten ze zich binnen maar gaan melden bij de directrice.
Ik kijk naar de gezichten van de kinderen en merk 't meteen als ze de merel nadoen...
En stuur de eerste paar naar binnen...
Dan kijk ik nog eens... hee, dát is raar... ik heb ineens vanálles in m'n klas zitten... Kinderen uit hogere en lagere klassen én kinderen die zelfs al naar de middelbare school zijn...

Ondertussen is mijn groep al aardig geslonken in aantal, want dat gefluit van die merel nadoen blijft maar doorgaan.
Tóch zie ik op dat moment écht niemand fluiten.
Dan dringt het tot me door... dít is de echte merel die zich laat horen!!
Ik maan de kinderen weer rustig verder aan 't werk te gaan.

Dan in de verte...
"Mama, ik ben wakker, mag ik naar jouw bed komen?!"

En het besef...
Die rotmerel zit gewoon hier voor in de boom!! Het is kwart voor vijf 's morgens en ik wil nog even slapen!!! Ben benieuwd of dát nog gaat lukken...

"Ja hoor, kom maar even bij me liggen... maar daarná weer naar je eigen bed!!"

Werkstuk... 't vervolg

Hoe snel H1 ook ging, zo langzaam ging de rest.
Ook nu kwam het weer tot véél kopiëren en plakken... *hihi*

Het was érg mooi weer zondag, dus voor Jayden en mij was het balen dat we niks konden gaan doen. Maar ach, 't was voor een goed doel.

Er werden véél tranen geproduceerd, want Xander belde of Marlon wilde spelen. Ja natuurlijk wilde hij wel spelen, alleen kon het niet.
Het werkstuk (en ik...) werd alle kanten op vervloekt -inwendig in ieder geval, ik heb niet echt veel hardop gehoord ;)-

's Avonds was het zo goed als af. Maar er waren nog wat hoofdstukken die gecontroleerd moesten worden.
Dat zouden we maandagmorgen voor schooltijd doen. Dan kon ik het mailen en op school uitprinten.

Uiteindelijk hebben Marlon en ik 's morgens én 's middags nog even zitten rommelen, maar 1 hoofdstuk, over Napoleons familie kon ik niet meer nakijken/bespreken.
Tja, dat is dan mooi pech! Had hij er maar eerder aan moeten beginnen.
Na het printen wilde Marlon toch meteen z'n werkstuk inleveren. Hij was tóch nog op school en dan kreeg hij het dinsdags vast al terug.

En zo geschiedde...
Hij had een G!!!!
En een opmerking was dat er soms tóch te moeilijke woorden gebruikt waren... ra-ra in welk hoofdstuk... *grijns*

De eerste hobbel wat betreft een werkstuk is genomen... er zullen er vast nog veel volgen -in ieder geval nog in groep 7 en 8!-

De eerstvolgende hobbel is Marlons spreekbeurt, 19 mei...
Deze gaat over Napoleon, ze mogen hun werkstukonderwerp voor hun spreekbeurt gebruiken.
Hij weet in ieder geval dat hij dan ook de Napoleon-snoepjes wil trakteren...
De juf had ze al gemist bij het nakijken van z'n werkstuk... :-D
Marlon had ze namelijk beloofd... *lol*
-Ik had ze ook nog wel, maar die zijn zó oud dat de harde buitenkant heel zacht is geworden, dat durfde ik haar toch niet te geven-

Ondernemend?!

Allebei de jongens zijn niet op hun mondje gevallen...

Als Marlon bekenden ziet -'t liefst al van zo ver mogelijk- dan begint ie al te roepen, zélfs al blijken het uiteindelijk niet degenen te zijn die hij verwachtte...
Op zich vind ik het niet eens zo erg om mensen te groeten, ik woon op 4 jaar na m'n hele leven al in Gouda en ken inmiddels -ook door m'n werk- érg veel mensen.

Maar... zo nu en dan... wil ik óók wel eens een andere kant op kijken, gewoon omdat ik even geen zin heb.
Helaas is daar dan mijn over-enthousiaste Marlon... die kan het vaak niet laten. Gelukkig ben ik ook wel eens eerder met het spotten van mensen, waardoor ik 'm nog gauw even kan influisteren dat ie z'n mond moet houden... *grinnik*

Jayden kent natuurlijk nog niet zo veel mensen. Hoewel hij in 't winkelcentrum aardig z'n best doet, want daar lopen natuurlijk wel heel wat ouders en kroost van 't KDV rond. Dat is echt heel schattig om te zien, hoe de kinderen elkaar herkennen op een plek die eigenlijk niet 'klopt'.

Als mijn kids wat willen, kunnen ze dat aan mij vragen... maar ondertussen zijn ze verstaanbaar genoeg dat ze allebei ook best zélf kunnen vragen/zeggen wat ze willen. Dus ik vraag nauwelijks meer wat voor ze, ze kunnen het best zelf!

Om een voorbeeld te noemen... de supermarkt-slager.
Jayden (en welk kind overigens niet) vindt een plakje worst érg lekker. En tot hij zich -redelijk- verstaanbaar kon maken, vroeg ik een plakje worst voor hem.
Hij heeft de mazzel dat z'n moeder de goedkopere winkels afgaat voor de boodschappen en dus zomaar in 3 winkels kan lopen op een gemiddelde zaterdag. Dus ook drie keer worst!
Zodra er 'fouhou wórst' uitgesproken werd, moest Jayden het dus ook gewoon zelf vragen...
Ondertussen zijn we zo'n anderhalf jaar verder en is 't zinnetje 'vernetjest'.
"Hallo mefouw, maggik worst?" is het tegenwoordig.
Als we op zaterdag naar de C1000 gaan heeft Jayden helemaal mazzel. De twee meiden die daar werken hebben blijkbaar een zwak voor hem, want hij krijgt daar zelfs twee plakjes! En allebei NIET opgerold, want dat wil meneer niet meer *grijns*
Zij wachten ook altijd netjes totdat Jayden is uitgesproken.
Werkelijk álle andere slagers en slageressen zeggen bij z'n "Hallo mefouw" meteen... "wil je een plakje worst?"

Dat Jayden dus wel dingen durft te vragen is duidelijk...

Vorige week zondag waren we weg...
Ook even naar de Mc Donalds geweest in Bodegraven. 't Was een gezellig dagje, met een lekker gezellige afsluiting (ik weet, de meningen zijn daarover verdeeld)
Opeens staat Jayden op en loopt, helemaal in z'n ups weg richting de balie, met een hangend hoofd...
Ik roep 'm nog na, maar hij doet net alsof hij niets hoort en loopt stug door...
Stiekem ben ik wel benieuwd wat hij gaat doen, dus ik blijf zitten en houd 'm in de gaten. Hij gaat tussen de rijen staan en een van de medewerkers buigt zich naar hem. Wat Jayden daadwerkelijk vraagt weet ik niet, daarvoor zitten we te ver van hem af. Dan zie ik de medewerker voor mij naar rechts wijzen en weet ik wat er is gevraagd...
Jayden moest naar de wc... en heeft bedacht -bij zichzelf- dat hij dat best alleen kon.
Toch sta ik nu maar snel op en ga vlug achter hem aan, want bij de wc's kan ik 'm niet in de gaten houden.
Als ik bij de wc's arriveer, doet hij al een deur open. Op mijn vraag wat hij gevraagd heeft, zegt hij doodleuk; "Ik heb m'neer gefaagd, ik moest plassen!"
Toen hij dat zo zei........... helemaal schattig!!

Afgelopen zaterdag gingen Jayden en ik naar het Winkelcentrum.
Bij het zindelijk worden hoort een stickervel en hier en daar een cadeautje. Nu dácht ik dat ik nog een cadeautje had voor Jayden, laat dit nou net een Donald Duck zijn... voor Marlon... Toen Jayden het openmaakte zei hij dus ook... "Hee, net als Marlon!" Ik heb 'm toen gezegd dat we samen een ander boekje, een Cars-boekje, zouden kopen en dat deze toch maar voor Marlon was. Dat was goed, dus we gingen naar de Readshop.
Daar bij de kindertijdschriften aangekomen, zie ik vanalles staan; Sesamstraat, K3, Bob de Bouwer, etc. maar géén Cars... Ik zeg dat we maar moeten gaan, maar als ik me omdraai, is Jayden 'verdwenen'. Hij is al onderweg naar de "m'fouw"...
"M'fouw, heb jij ook Cars?"
De m'fouw zegt ja, loopt met Jayden terug naar waar ik sta en trekt -een plank hoger dan waar wij keken- een Cars-tijdschrift uit het rek.
Jayden helemaal blij, omarmt het tijdschrift en we gaan richting kassa. Daar wil hij dat het tóch nog ingepakt wordt én hij mag er 2 (!) lieveheersbeestjes op plakken!
Helemaal trots loopt hij even later de winkel uit...

Aangezien zijn horloge (een échte flikflak) al zo lang Jayden 'm omheeft -en langer..-het niet meer doet en hij toch wel interesse begint te krijgen voor de tijd... -ja écht- heb ik tegen hem gezegd dat ik zou kijken of we een batterijtje kunnen kopen.
Horloge opgengemaakt, gezien dat het een knoopcel 377 moet zijn en vervolgens weer dichtgemaakt.
Vanuit de Readshop dus richting 't Kruidvat, want ik weet dat ze daar ook kleine knoopcelbatterijen verkopen.
Bij het batterijen-rek aangekomen, ben ik even aan 't zoeken naar de goede maat, maar lager dan 394 (of zoiets) is er niet... Als ik dát zeg tegen Jayden is hij het er niet mee eens... en meneer is weer verdwenen... *gniffel* Ondertussen wist ik wel wat hij ging doen, en toen ik iemand zag, riep ik hem weer bij me... "Kijk, Jayden, daar komt een mevrouw, ga maar aan haar vragen!"

De 'mevrouw' buigt zich naar Jayden en vraagt wat hij wil weten...
"Heb jij battelijen voor mij 'loozje?"
Ze wijst naar waar we staan en zegt tegen hem dat degene die hij moet hebben -door mij ingefluisterd- er niet bij hangen. Dus dat ze ergens anders gehaald moeten worden...

Hiermee gaat meneer wél akkoord en we kunnen verder met boodschappen doen.

Eigenwijs?! Ondernemend?!

Welnee...

Vissen

Zaterdagmiddag...

Marlon en ik zijn érg druk bezig met alle stress rond het allereerste werkstuk van hem.

Jayden is ondertussen heerlijk aan het spelen. Eerst beneden, daarna ook boven. Meestal hoor ik 'm wel rommelen, soms ook niet. Even een brul naar boven en ik krijg te horen wat hij aan 't doen is. Dan is hij weer even beneden en gaat helemaal op in z'n eigen spel!
Héérlijk om dat zo te zien!

Als Marlon en ik H1 af hebben, dringt het door dat het wel héééééééél stil is boven...
Zachtjes loop ik naar boven en Marlon komt ook achter me aan.

Jayden zit boven op Marlons bureau en barst meteen in snikken uit.
"Het is een beetje nat!!"

In één oogopslag zie ik 't aquarium van Marlon openstaan, het potje met de pilletjes voor de algeneter is open -én leeg- en op een Donald Duck ligt een druppel water.
Gelukkig wist ik dat het pilletjespotje op 2 pilletjes leeg was, dus dat is niet zo'n ramp...
Maar wat hij nou aan het doen was, is me nog wel een raadsel.
Hij mag niet op 't bureau klimmen!
Hij mag niet aan 't aquarium komen!
Maar wat ie nou daadwerkelijk aan 't doen was, is me écht niet duidelijk...

Jayden zelf is nog steeds een beetje aan 't huilen en ik probeer er dan maar achter te komen wát hij nou aan 't doen was...
"Ihik wilt zo glaag vissevange!" komt er in gesnik uit...

Ik kijk op 't bureau en dan ineens.........
Ik schiet KEI-HARD in de lach... ik kan er werkelijk niets aan doen!!

Op Marlons bureau ligt van lego een of ander in elkaar geknutseld voertuig, met zo'n snoer eraan met een haak (voor hijskranen en zo)... en ja hoor!!!
De draad is helemaal nat.

Hij was dus gaan vissen IN Marlons aquarium... *grinnik*
Op mijn vraag of de vissen ook gingen bijten, antwoordt hij dat ze alleen maar gingen ruiken en likken...

Marlon ligt ondertussen ook helemaal in een deuk. En bij Jayden komen er voorzichtig wat lachjes.

Ik benadruk nog wel even dat ik nu niet boos ben, maar dat als hij het nóg een keertje doet, ik wél boos zal zijn!
Heel lief hoor ik; "Sorry mama, ik zal het niet meer doen!"

*smelt!*

Werkstukperikelen...

Marlon zit in groep 6, wordt bijna 10 jaar -pff wat gaat 't hard!!- én dus is het tijd voor z'n allereerste échte werkstuk.

We weten al zo'n anderhalve maand dat hij een werkstuk moet maken en dat dat ding 17 maart ingeleverd moet worden.
Begin februari moest er dus een onderwerp gekozen worden.
Als eerste wilde Marlon graag Adolf Hitler. Op zich wel interessant, maar vorig jaar had hij al een goede poging gewaagd om info op te zoeken en véél te veel gevonden (een Word-bestand van meer dan 200 pagina's!!) weliswaar knippend-plakkend in een doc gezet, maar toch...
Toen kwamen Napoleon en ook de Franse Revolutie aan de orde. Ik vond het wel heel mooi dat hij niet met 'hockey', 'paarden/tijgers/e.d.' of ander onderwerp kwam, waarvan er 20 in een dozijn passen...
Hij moest en zou overigens óók een USB-stick hebben, omdat dat handig is ;-) Ik had nog een 'oude' en die is dus nu van Marlon.

Jayden was ziek op het 'bieb-boek-zoekmoment', maar oma was zo lief om tóch even langs te komen, zodat Marlon en ik wel naar de bieb konden gaan.
Helaas was er maar weinig te vinden over de Franse Revolutie en ook niet echt veel over Napoleon. Twee boeken gingen er echter wel mee, ook naar school...

Zo nu en dan probeerde ik erachter te komen of Marlon op school nog eea aan z'n werkstuk deed. Steevast kreeg ik "Jaha, ik ben aan 't lezen in m'n boeken! En ik heb al wat op m'n stick staan!!"
"Ok, mooi... Neem je je stick dan een keer mee naar huis én je boeken, dan kun je er thuis ook aan werken."
Zo gingen een aantal weken voorbij, het vragen bleef bij vragen en er kwam maar niks mee naar huis.
Tot afgelopen woensdag. Toen werd de druk wat groter, maar weer geen boeken mee. Wel had hij z'n kladblaadje met sites meegenomen, dus kon hij wel info zoeken. En z'n stick. Ja op z'n stick stond inderdaad wat... Wel 5 regels tekst... ge-ctrl-c'd -> ge-ctrl-v'd!! Hij heeft toen even informatie opgezocht, maar daarnaast was MSN natuurlijk óók érg interessant!
Daarna weer een paar dagen niks... (Hmm... volgens mij heeft ie trekjes van z'n moeder :-D)

Gisteren zat ik 'm maar even achter z'n vodden.
Hij moest nou toch écht gaan beginnen en afmaken, want dit weekend is nog de enige mogelijkheid... Maandagmiddag heeft hij gitaarles (via de Brede School) en daarna is hij ook weg.

Vol goede moed begon hij en ik ging even boodschappen doen in 't Winkelcentrum met Jayden, Marlon bleef thuis achter.
In 't Kruidvat een telefoontje... "Mama, ik ben klaar! Ik heb zélfs de voorkant al gemaakt!"
Ik antwoord dat ik er zo snel mogelijk aan kom.

Thuisgekomen gaat Jayden lief spelen en kan ik even volle aandacht aan Marlon en z'n werkstuk schenken...
Nou...
Ja...
Ehm...
Goedbeschouwd is hij klaar. Alleen.... hij heeft werkelijk álle info van Wikipedia gekopieerd en in Word gezet. Ook heeft hij nog 2-3 andere sites gevonden en daar info van gekopieerd en geplakt... *grijns*

Ik begin voorzichtig te vertellen dat hij 't allemaal in z'n eigen woorden moet zetten en niet in Internet-taal. En dat de juf dat vast óók heeft gezegd...
Aarzelend komt er een knikje... Daarna komen er dikke-dikke tranen...
Het is allemaal veel meer werk dan dat hij had verwacht. Hij wist van gekkigheid niet hoe hij verder moest.

Uiteindelijk heb ik 'm duidelijk gemaakt, dat dit het eerste werkstuk is van velen die nog zullen volgen! De moed zonk 'm in de schoenen...
Ik heb 2 A-4tjes gepakt (toch wel handig dat 'ouderwetse papier'!) en ben met hem z'n Werkstukmaken'schema' gaan uitpluizen.
Er moeten een Inhoudsopgave, Inleiding, minstens 3, max 5 Hoofdstukken, Bronvermelding en Afsluiting in.
Marlon had dat verkeerd gelezen... Hij had nl al 5 hoofdstukken, alleen was dit incl. inhoud, etc.

Vervolgens hebben we het onderwerp Napoleon verder uitgediept.
Wat wil je met je werkstuk bereiken, wat wil je dat mensen, die jouw werkstuk lezen, leren, wat moet er in óver Napoleon, etc.

Het eerste wat hij zegt... Napoleon aan de macht.
*gniffel*
Dus Napoleon was zo ineens machthebber??? We liggen beiden in een deuk!
Nee, dat kan niet, wat dan? Toch duurt het wel even voor hij doorheeft waar je daadwerkelijk mee moet beginnen. Het gaat over een persoon, wat is dan 't eerste dat je verteld?
Uiteindelijk wordt het eerste hoofdstuk Napoleons jeugd.
H2 Napoleon aan de macht, H3 Napoleons familieleven en in het laatste komen (leuke) wetenswaardigheidjes over Napoleon.
Vervolgens wéér een huilbui...
"Moet ik DAT allemaal gaan maken?!?!?!? Dat duurt veel te lang.."
Ik had half medelijden met hem, enerzijds; ja... het is idd nog best veel wat je moet doen, anderzijds; ik heb je mogelijkheden en hulp zat aangeboden...
Samen hebben we 2 sites uitgekozen waar we de info vandaan haalden, want meneer was wéér z'n boeken vergeten van school en vond dat ik ze wel kon halen, want ik had de sleutel van school tenslotte...
Ha, ja dahag... zo spelen we dat niet... is een beetje oneerlijk voor kinderen die óók hun boek zijn vergeten maar geen vader/moeder hebben die op school werkt... *hihi*

Aan de slag dan maar... Toch wel teksten kopiëren en plakken in z'n document (en dan een kleur geven), dan kan hij makkelijker kijken wat hij typt. Ik zit er naast en om 'm te helpen een begin te maken, zeg ik een paar zinnen voor die hij typt.
Dat staat 'm natuurlijk wel aan en zegt: "Als jij het nou zegt dan typ ik!!"
"Echt niet!! Wie maakt dan je werkstuk?" is mijn reactie.
"Nou, ik! Want ik typ het toch!!!"
*grinnik*
Nee manneke, zo gaat dat niet. Samen doen we hoofdstuk 1 en dat gaat eigenlijk best snel. Aangezien dit in een half uur ongeveer tot stand is gekomen, ziet Marlon z'n werkstuktoekomst wat beter in... Nu hopen dat de rest ook zo goed gaat ;-)
Vandaag moet z'n werkstuk écht af!!

Ik houd je op de hoogte...

Trots

*waarschuwing vooraf... het lezen van deze blog kán onaangename beelden veroorzaken*

Marlon was als kleine ukkepuk overal érg snel in, snel met omrollen, zitten, staan, lopen, etc. Dus ook met zindelijk worden.
Hij was net 2 jaar en 9 maanden toen hij dag én nacht zindelijk was. Mams had voor 's nachts toch wel wat luiers paraat, maar die bleven droog. Dus na 2 weken was het ook officieel 's nachts. Geen gedoe meer met luiers, héérlijk!!

Jayden daarentegen is lekker gemiddeld... met omrollen, zitten, staan, lopen, etc. Hij was echter wel snel met plassen op de wc! Met anderhalf jaar, zat hij al regelmatig op de wc te plassen. Een 'poepie doen' was wat anders, hoewel hij dat wél meldde en er zo snel mogelijk vanaf wilde. Ik had dus goede hoop dat hij rond z'n 2e jaar zindelijk zou zijn. Dat liep toch anders... geen probleem, want 't ís tenslotte ook wel erg snel!
Maar in mei 2008 was het dan toch zo ver. Met 2 jaar en nèt 8 maanden was Jayden overdag zindelijk. Maar... alléén met plassen. 's Avonds en 's middags in bed durfde ik het wederom niet aan... In de zomervakantie was het wel zover... Dag en nacht plassend zindelijk.
Maar dat poepen... tja... dat wilde (eiste hij zelfs bijna) hij per sé in de luier doen.
Ik kreeg al van verschillende kanten, hoe ga je dat nou doen, moet je dat nou niet 'dwingen', etc. En ik had zoiets van... dat komt allemaal vanzelf wel!

Toch stiekem geprobeerd met Jayden een stickervel te maken, om 'm uit die luier te houden. Hoe goed dat werkte voor Marlon (iig toen met plassen en zo), hoe weinig interesse Jayden hiervoor had. Na 2 stickers (en twee ieniemienie drolletjes in de wc) was dat ook naar de achtergrond gedrukt. Het vel heeft de hele tijd wél aan de koelkast gehangen.

Door allerlei dingen ben ik glad vergeten luiers (ondertussen de meest goed en goedkope... in mijn geval AH-merk) te halen... met als gevolg dat we dus sinds gisteravond zónder luiers zitten...
En ja, Jayden moest plassen en daarna 'poepie-doen'. Hij werd in eerste instantie een beetje panisch toen hij ook weer dacht aan dat er geen luiers meer waren.
Ik heb 'm meegenomen naar de wc en we hebben met wc-papier een 'bedje' gemaakt. Dan komt 't goed terecht *lol*
Eigenlijk wilde hij niet, maar heel hard tegenstribbelen deed hij ook niet...
Nu kwam het erop aan... durft 'ie of durft 'ie niet...
"Ja, mama, daar komt ie!" zegt hij met een vertrokken gezichtje *smelt*
En vol trots draait hij zich meteen om. En ja hoor, daar ligt wat op het bedje!!
"Zo, klaar!" meldt hij dan vervolgens. Ik geloof er niks van en dring een beetje aan.
"Zijn er geen broertjes en zusjes? Je buik moet wel helemaal leeg..."
Na nog 2 keer proberen liggen er 2 broertjes en een mama (naar eigen zeggen), dan voelt hij aan z'n buik en verklaart "die is leeg!"
Als al het andere gedaan is, komt het stickervel weer tevoorschijn uit mijn tas en mag hij weer kiezen en plakken op zijn papiertje. Omdat het zo goed ging, mag hij er eentje op z'n hand én een snoepje! Hij had geluk, want het was 't derde stickertje en dat kwam op een cadeautje!! Die heeft hij dus ook meteen gekregen.

Vanmorgen was 't weer zover... hij moest en er kwam wat kleins.
Stiekem was ik een kleine beetje aan 't wanhopen, wanneer kwamen de grote?? Want dat moest er toch ook een keer uitkomen. Maar Jayden beweerde bij hoog en bij laag dat er niks meer inzat.
Toen gingen we net ons buurmeisje naar bed brengen.
Ik ga zitten, Jayden komt naast me staan... Krijgt een rilling. Op mijn vraag wat er is, zegt hij dat hij kikkevel (kippe(n)vel) heeft. Ik ben verbaasd en vraag of hij het koud heeft.
"Nee," zegt hij, "dat komt door 't poepie!"

Samen naar de wc...
Een lekker bedje wc-papier neergelegd...
en...................

Ja hoor, daar is de officiële eerste échte grote.... drol!
Helemaal trots op mijn kleine man, die zoiets groots in de wc kan leggen, wat enorm raar blijft dat toch weer.
Hij heeft wéér een sticker mogen plakken (nu een hele grote hè mama?!) en een kleintje voor op z'n hand... Die hij elke keer een kusje geeft *grijns*

Ik denk dat ik nu... voor nog zo'n week of 10-14... écht uit de luiers ben!!

Jippie!!!!

Glimmend?

Vorige week woensdag mocht Marlon met zijn vriendinnetje mee naar de bioscoop. Welke film 't zou worden, was nog niet geheel duidelijk, maar ze mochten wel. Ik dacht eigenlijk dat ze in Gouda zouden gaan, maar uiteindelijk bleken ze (met vader) naar Zoetermeer zijn geweest. Natuurlijk met de nodige drankjes (cola?!) en natuurlijk popcorn en een zak snoep!

Toen hij 's avonds thuis was gekomen, vertelde hij dat ze met z'n tweeën de badkamer van haar hadden schoongemaakt. Als verrassing.
Ik zei nog tegen hem... nou dát is nog eens leuk, mogen jullie ook wel een keer hier doen ;)

Afgelopen woensdag kwam Marlon later uit school omdat hij door was met het schoolschaaktoernooi. En de 2e ronde was toen.
Rond 13.30 uur kwam hij thuis... mét vriendinnetje!
Ze komen binnen, jassen uit, schoenen uit en Marlon loopt zó door naar boven MET z'n tas... Nou dat is énorm verdacht, want ik moet altijd minstens 10x zeggen dát ie z'n tas moet leeghalen/opruimen... Ik haalde 'm dus beneden en vond 't niet goed. Hij was helemaal teleurgesteld... "Maar mama..?!!" Tja, jochie, je hebt té vaak gelogen/dingen uitgehaald om je meteen te geloven.
Uiteindelijk 'overtuigde' hij me dat hij iets gemaakt had bij z'n vriendinnetje en dat dat speciaal voor mij was... Nou zég dat dan, dan is het wat anders... Dus toen mocht hij met spullen wél naar boven.
Met z'n tweeën waren ze flink aan de smoes en op een gegeven moment dwarrelde er een briefje vanuit het trapgat naar beneden...
Van Marlon, Voor mama...
We gaan de badkamer schoonmaken!
Sorry voor het liegen, spijt me zeer!

Ik werd 'bevolen' beneden te blijven en vooral maar NIET te komen kijken... Wel heb ik nog even gevraagd welke spullen ze dachten te gebruiken.
Dáár kwam dus de aap... In de tas van Marlon zaten spulletjes die ze bij haar hadden opgehaald...
Ze hadden 'glim'zeep meegenomen en een trekkertje en een sponsachtig iets (zo noemden ze het zelf). Na wat rommelgeluiden en af en toe een brul naar boven -of het allemaal wel goed ging, steevast beantwoord met een 2-stemmig "jaha!"-
Ze zijn er écht wel een hele tijd mee bezig geweest... En ze moesten allebei nog naar hockeytraining... Marlon moest zich dus omkleden en daarna mocht ik 'eindelijk' komen kijken.
Het zag er netjes uit -in ieder geval een stúk beter dan dat 't was!- en ze hadden op 'n briefje teksten geschreven met uitleg wat ze allemaal gedaan hebben...
't Plafond, de lamp, de wasbak, vloer, muren, etc... Eigenlijk best uitgebreid ;-)
Ik heb natuurlijk gezegd dat ik er erg blij mee was... maar ze moesten nu wel opschieten, anders kwamen ze niet op tijd thuis en op de hockey.

De meegenomen spullen gingen dus in de hockeytas mee... Marlon vertelde dat de 'glimzeep' IN z'n gymhanddoek zat, want de dop ervan was kapot...Toen heb ik de tas toch maar wel even open gemaakt.... nou...
- de trekker klopte...
- de 'spons' was zo'n puffding voor onder de douche...
- en de glimzeep *GRINNIK* was..................Clearasil

Ik heb me (inwendig) SUF GELACHEN!!!
Ik vroeg nog of ze wel wisten dat Clearasil voor puistjes is... Toen hoorde ik gefluister... het vriendinnetje zei tegen Marlon "Ik wist niet dat het voor puistjes was!!" Marlon ook niet ;-)

Gelukkig hebben ze ook van mijn spullen eea gebruikt (oa Ajax showerpower), ik heb geen idee wat ze precies schoongemaakt hebben met Clearasil... In ieder geval zal mijn badkamer géén last meer hebben van puistjes En ja... het glimt allemaal wel... dus wat dat betreft...

Pedagogisch??

Door omstandigheden loopt het hier tegenwoordig niet geheel vlekke(n)loos. Marlon haalt bij tijd en wijle niet alleen het bloed onder je nagels vandaan, maar gewoon meteen je héle vinger...
Meestal probeer ik dat zo pedagogisch mogelijk op te lossen...

Door hem... o.a.
- Af te laten koelen op z'n kamer
- Het hele huis te laten stofzuigen
- Naar de gang te sturen
- De geijkte waarschuwingen te geven: "Ik tel tot 3" e.d.

En als allerlaatste komt daar dan wel eens...
"Als je NU niet ophoudt dan krijg je een tik!!"

Zo was Marlon dus gisteren ook weer bezig en hij hield maar niet op, dus uit bittere noodzaak kwam daar mijn kreet: "Als je nu niet ophoudt, krijg je een tik!!!"

En dát moet je dus nét niet zeggen... 's morgens vroeg als je Jayden aan 't aankleden bent...
Het was daarna even helemaal stil...
Jayden kijkt me aan... gaat met z'n hand naar Marlons mouw en zegt: "Tikkie"

Vervolgens kijkt hij ons aan; voldaan... Zó dat heb ik even goed gedaan!

Nou daar gá je dan...
Ik kón me met geen mogelijkheid goed houden... hélemaal in een deuk!
Het kwam er zó droog uit!

Later Marlon nog wel ff duidelijk gemaakt hoe en wat ik wél wilde...

Zelfs nu ik het hierop zet... schiet ik wéér in de lach!!

Kinderleed

Jayden heeft nog wel eens de neiging om in slaap te vallen achterop de fiets. Zéker als dat zo tussen 16.30-18.00 uur is, vanuit een andere wijk richting huis...
Negen van de tien keer heeft hij nog wat in z'n handen, een tuitbeker, een autootje, een -noemmaarop-
Evenzoveel keer probeer ik die dingen uit z'n handen te wurmen als hij daadwerkelijk in slaap is, of iig bíjna is. Hierdoor wordt hij weer een soort van wakker en wil het betreffende ding weer terug.

Vandaag... onderweg naar huis...
"Je mag niet slapen hè Jayden!!"
"Ben een beetje moe!"
"Maar we zijn bijna thuis... nog éven volhouden!!"
Ik haal álles uit de kast om 'm de hele Bloemendaalseweg (vanaf de Livingstoneschool) wakker te houden...
"Zie je de eendjes op het ijs, in het water? Kijk de maan en daarnaast een ster!! Dáár achter wonen tante, oom en nichtje! Aan die kant opa en oma... Hee kijk, waar zijn we nu? -KDV-" En zo ging het nog even door...
Bij het volgende kruispunt moesten we rechtsaf en eigenlijk vrijwel meteen daarna links de stoep op. Het was al wat donkerder, 't was 18.00 uur én dan komen er een hele berg auto's achter elkaar wat het oversteken vaak bemoeilijkt. Maar...
Er is een vriendelijke automobilist(e) die afstand houdt, alsof hij/zij weet dat ik naar links wil. Ik kijk nog een keer voor de zekerheid achterom en sla linksaf...
Vervolgens hoor ik achter me een kreet... Jayden...
... heeft z'n tuitbeker laten vallen...
Ik zie 'm rollen en rollen richting het fietspad gedeelte... maar... de vriendelijke automobilist(e) is uitgeweken naar dat fietspad -logisch, ik ging naar links- en rijdt weliswaar voorzichtig maar PRECIES met de banden...
...over Jaydens tuitbeker...
Allerlei soorten krikjes en krakjes zijn het gevolg en ik heb een totaaaaaaal overstuur kind achterop. Na de rits auto's ren ik maar naar de overkant... waar de 10.000 stukjes blauwe tuitbeker liggen. Jayden is ontroostbaar.
Gelukkig is de dop nog heel! Die geef ik aan Jayden en zeg dat het allemaal niet zo heel erg is, dat ik nog een (reserve)beker in de la heb liggen.
Toch is hij niet stil te krijgen en de rest van de terugreis is hij écht heel hard aan het huilen...
M'n hart liep over!!!
Thuisgekomen staat hij bij de voordeur nog heel zielig huilend te wachten, met alleen de dop in z'n hand. Binnen loop ik meteen naar de keuken, trek de la open en de beker eruit. Het is precies dezelfde (Marlon vrat namelijk altijd de tuit op... Jayden is zuiniger en doet dus al die tijd al met dezelfde beker...)
Meteen bedaart hij en vraagt of hij wat drinken mag... Natuurlijk lieffie!!

Hij blijft nog wel lang verdrietig en als Marlon thuiskomt wordt het verhaal vrijwel metéén verteld (hij ligt op dat moment al in bed). En de 'fouw' in de auto is heel stout... maar hij is wel zo eerlijk om te zeggen dat hij handschoenen aan had (dat is een beetje glad) én een beetje sliep...

Ik heb een hekel aan reserve dingen (met name aan favo knuffels die VOORAL niet vergeten mogen worden!) maar in dit geval was ik wel érg blij!
Hoewel Jayden graag ook uit 'echte' bekers/glazen/mokken drinkt, blijft de tuitbeker gewoon heel handig, zowel voor hem als voor mij.

Toch maar eens op zoek of er nog 'anyway-ups' gekocht kunnen worden... Heb nu geen reserve meer ;-)