De Nederlandsche Taal

In navolging van mijn stokpaardje nog maar wat over de dwalingen der taal...

Ik heb nog een klein stokpaardje...
Ik ben ook redelijk allergisch voor enigste het is fout en blijft fout. De enigen die enigst mogen zeggen zijn enigst kinderen!
Het klinkt niet alleen fout, het stáát zelfs fout.
Ook hierbij begin ik maar bij mijn kinders uit de klas... En de enigst kinderen vinden het overigens heel erg leuk -zelfs in groep 7- dat zij het wel zo mogen zeggen!

Nu heb ik zelf ook wel foutjes...
Ik ben er zelfs door een kind uit groep 8, drie jaar geleden, op gewezen. Het is fout en ik had het kunnen weten, maar het is er wel eentje die aangeleerd is.
Puzzelen.... Erg veel mensen zeggen púúúúzzelen, met een hele lange uu. Dat is inderdaad fout. Er staat 2x een z en dan is de klank ervoor een korte u. Dát is de regel.
Maar als klein Daphne'tje heb ik leren puuzzelen door mijn mams. Ik probeer er op te letten, maar merk wel dat Marlon er niet zo goed meer vanaf te helpen is. Bij Jayden probeer ik het goed aan te leren... ik bèn benieuwd!

Ook de woordjes hen en hun wordt érg vaak door elkaar gehaald. Het is me vaak genoeg gezegd... hun hoort bij een zelfstandig naamwoord; het is hun huis, hun kind, hun boek, hun... noem-maar-op.
Hen is naast de kip ook nog een woordje dat past in plaats van ze... Die is wat lastiger...
Gaat ook érg vaak fout.
Ik vertel het hun wel...
Nee, nee, nee... je kunt deze hun die eigenlijk hen is eruit halen en ze erin zetten, dan loopt de zin ook nog!
Ik vertel het ze wel...
Dat is wel goed... dus het zou moeten zijn... Ik vertel het hen wel...
Maar hier struikel ik ook regelmatig over...
Het maffe alleen is, ik weet het vrijwel direct als ik het fout heb gezegd... maar de meesten staan erg raar te kijken als ik mezelf ineens verbeter...
Het is toch goed?!

Nee....

Stokpaardje

Mijn stokpaardje, al hééél lang is toch wel overnieuw
Ik vind het woord alleen al vreselijk en het is ook nog eens vreselijk vaut! ;-)

Elk jaar opnieuw -jáá daar issie- krijg ik andere kids in mijn klas. En elk jaar zijn er kinderen die het woord overnieuw in navolging van hun ouders zeggen. Ze zijn er -tot nu toe- mee opgegroeid. En dan hebben ze mij als juf, die hen elke keer verbetert. Tot vervelens toe! Tja, als ik het zo vaak bij volwassenen zou verbeteren, vindt niemand mij meer aardig, dus ik begin maar bij de nieuwe generatie...

Zo ook gisteren, een kind zei overnieuw en ik ging meteen verbeteren. Een ander kind probeerde te begrijpen waarom het dan fout was.
Ik het hele gebeuren wat simpel uitgelegd. Vervolgens een ander voorbeeld erbij gehaald... witte sneeuw, deze hoort er niet helemaal bij, maar voor 7,8,9 jarigen wel handig om erbij te halen. Het werd in ieder geval redelijk begrepen.
Dan is het even stil...

"Juf?"
"Ja..."
"Waarom wordt u geen Nederlandselesjuf op de middelbare school? U weet er zóveel vanaf én u kunt het zo goed vertellen!"

Ik vond het heel lief dat ze dat zo zei... maar meteen kwam de reactie van een ander...
"Nee hoor, niet doen, dan zitten wij zonder juf en het is net zo leuk!"

Daar doe je het toch voor !!!